Samvel Martirosyan
Մի անգամ փոքր Ալբերտ Այնշտայնին մայրը տարավ Զիգմունդ Ֆրոյդի մոտ։ Փոքր Աբուլիկը չէր խոսում, չնայած արդեն չորս տարեկան էր, եւ մաման մտահոգված էր։ Ֆրոյդը երկար զրուցեց փոքր Այնշտայնի հետ, հետո կանչեց մամային եւ ասաց. « Ձեր տղան պարզապես կյանքից բան չի հասկանում։ Հեռացեք այստեղից, ես անզոր եմ»։ Տխրած մաման եւ փոքրիկ Այնշտայնը իջան Ֆրոյդի գրասենյակից եւ գլուխները կախ քայլեցին փողոցով։ Այդ պահին իրենց մոտեցավ մի փոքրիկ տղա, որը քացով խբեց մամային, թքեց Այնշտայնի երեսին, վերցրեց ձեռքից ջութակը եւ գետնով տվեց։ « Ես քո սենցը ու նենցը»,- առաջին անգամ իր կյանքում խոսեց Ալբերտ Այնշտայնը՝ ուրախացնելով մամային եւ դիմելով տղային։ Այդ տղան Գալուստ Սահակյանն էր։
․․․․
Մի օր հանճարեղ Թոմաս Էդիսոնը որոշեց գնալ հանճարեղ Նիկոլա Տեսլայի տուն՝ զուտ Ամանորը շնորհավորելու նպատակով։ Վերցրեց հետը բոնբոնյերկա, մի շիշ Բորդո։ Չնայած՝ տոնական օրվան եւ ընտիր կարմիր գինուն, Տեսլան շատ անտրամադիր էր։ "Ինչու՞ ես անտրամադիր, Նիկոլա Տեսլա", ֊ հարցրեց Էդիսոնը։ "Ոնց չտխրեմ, Թոմաս Էդիսոն",…
Մի անգամ փոքր Ալբերտ Այնշտայնին մայրը տարավ Զիգմունդ Ֆրոյդի մոտ։ Փոքր Աբուլիկը չէր խոսում, չնայած արդեն չորս տարեկան էր, եւ մաման մտահոգված էր։ Ֆրոյդը երկար զրուցեց փոքր Այնշտայնի հետ, հետո կանչեց մամային եւ ասաց. « Ձեր տղան պարզապես կյանքից բան չի հասկանում։ Հեռացեք այստեղից, ես անզոր եմ»։ Տխրած մաման եւ փոքրիկ Այնշտայնը իջան Ֆրոյդի գրասենյակից եւ գլուխները կախ քայլեցին փողոցով։ Այդ պահին իրենց մոտեցավ մի փոքրիկ տղա, որը քացով խբեց մամային, թքեց Այնշտայնի երեսին, վերցրեց ձեռքից ջութակը եւ գետնով տվեց։ « Ես քո սենցը ու նենցը»,- առաջին անգամ իր կյանքում խոսեց Ալբերտ Այնշտայնը՝ ուրախացնելով մամային եւ դիմելով տղային։ Այդ տղան Գալուստ Սահակյանն էր։
․․․․
Մի օր հանճարեղ Թոմաս Էդիսոնը որոշեց գնալ հանճարեղ Նիկոլա Տեսլայի տուն՝ զուտ Ամանորը շնորհավորելու նպատակով։ Վերցրեց հետը բոնբոնյերկա, մի շիշ Բորդո։ Չնայած՝ տոնական օրվան եւ ընտիր կարմիր գինուն, Տեսլան շատ անտրամադիր էր։ "Ինչու՞ ես անտրամադիր, Նիկոլա Տեսլա", ֊ հարցրեց Էդիսոնը։ "Ոնց չտխրեմ, Թոմաս Էդիսոն",…